برای امتیاز به این نوشته کلیک کنید!
[کل: 0 میانگین: 0]
شاید در نگاه اول کمی عجیب باشد که شهاب حسینی برای کارگردانی فیلم دومش (مقیمان ناکجا) سراغ اقتباس نمایشنامه «مهمانسرای دو دنیا» نوشته اریک امانوئل اشمیت رفته و در روایتی فلسفی، پیوندی ناگسستنی و غیرقابلتفکیک میان زندگی و مرگ ایجاد کردهاست اما اگر با احوالات و دلمشغولیهایش درباره هستی و چیستی آشنا باشیم، با آغوش باز از تجربه تازه فیلمسازیاش استقبال میکنیم و آنچه از دل و جان او برآمده، بر روان ما هم مینشیند، تاثیر میگذارد و همچون تلنگری موثر برای زندگی بهتر و قدردانستن همه لحظات عمر عاریه عمل میکند.