درباره وضع اجتماعی وفرهنگی حجاز در دوره امامت امام سجاد ـ علیه السّلام ـ باید گفت:
فساد، سیاست حساب شده فرهنگی بنی امیّه بود که آن را برای بسط قدرت و غافل کردن و سرگرم کردن مردم از امور سیاسی به نوعی نهادینه کرده بودند. بدیهی است که معاویه و فرزندش یزید مظاهر فساد و فحشاء را که در جاهلیت رایج بود دوباره احیاء کنند، خلفای اموی خوانندگان و مغنّیه ها (زنان آوازه خوان) را وارد دستگاه خلافت کردند و در این زمان غنا، قمار بازی و نردبازی رواج یافت و فرهنگ مردم به شدّت متنزّل و منحط شد و یاد آور دوران جاهلیّت کور بود. اگر گفته شود دوره امویان از نظر فرهنگ از دوره جاهلیت بد تر بود گزاف نیست ؛ اباهی گری و ترویج انواع فساد از دربار امویان به جامعه رواج یافت؛