مهمان هفتم

مادرم تهِ سطل قند را خالی کرد در کاسه‌ای بزرگ و با دستِ خاکِ قندی‌اش بینی‌اش را خاراند: «قدرتِ خدا، مُک اندازه‌ کاسه‌مون قند مونده بود».ظرف را برداشتم. سفیدی قند را ازنوک بینی‌اش پاک کردم و گفتم:«امروز فکرنکنم شلوغ شه. قندون کوچیکه هم بس بود.»