موسیقی پاپ بعد از انقلاب خیلی دیر متولد شد. بعد از تولد هم آن قدر پرافت و خیز پیگیری شد که تقریبا امروز تمام کسانی که در این عرصه بر صدر نشسته اند هیچ کدام شان یکی از همان چهره ها نیستند. امروز چهره های محبوب این موسیقی را کسانی تشکیل می دهند که در یک دهه قبل، خیلی هایشان مشغول همکاری با شبکه های ماهواره ای چون MITV و IRANMUSIC بودند. از سوی دیگر در همان روزهایی که بسیاری از خوانندگان نسل اولی در حال تلاش برای گرفتن آلبوم هایشان بودند، بسیاری از همین نام های پرطرفدار امروز آلبوم هایشان را به صورت غیرمجاز- زیرزمینی- منتشر می کردند.
در این میان تنها یک خواننده هست که وضعش با هر دوی این نام ها تفاوت آشکاری دارد. او که حالا در آستانه 60 سالگی قرار دارد، در منطقه آسارا به دنیا آمد، اما خیلی زود پس از اتمام تحصیلات مقدماتی، در ژوئیه 1987 به شهر ونکوور کانادا مهاجرت و 14 سال در آنجا زندگی کرد. سال 1988 گروه غزال و دو سال بعد هم گروه پرواز را با حضور نام هایی چون کامران، هنگامه، رامین زمانی و… که امروز از فعالان حوزه موسیقی در لس آنجلس هستند راه انداخت. ترانه «ایران ایرانم» از دستاوردهای این قبیل همکاری هاست.
او اولین آلبومش را با تنظیم رامین زمانی و با نام «اولین سلام» در سال 1380 به بازار روانه کرد، اما خیلی به ایران بازگشت. این آلبوم، موفقیتی کسب نکرد ولی اولین آلبوم رسمی او که در ایران منتشر شد، نام او را بر سر زبان ها انداخت. آلبوم «غریبه» با آهنگ هیتی، که خیلی ها دست کم ترجیع بند آن را (آهای خوشگل عاشق/ آهای عمر دقایق…) از حفظ هستند، توانست موفقیت قابل توجهی کسب کند. او در سال 1394 با خواننده سبک رپ، آرمین- تو- ای- اف- ام تک آهنگی به نام «نیستی» منتشر کرد که واکنش های متفاوتی را برانگیخت.
