گوینده مهم‌ترین اخبار تاریخ ٣٦ ساله جمهوری اسلامی، این‌روزها دوران بازنشستگی را پشت‌سر می‌گذارد؛ دورانی که برای او تنها در حد حکم سازمانی است و خودش می‌گوید کارش بازنشستگی نمی‌پذیرد و تا زمانی که عاشق کارش است آن را ادامه می‌دهد. نام حیاتی، پیش از هرچیز یادآور حیات رسانه‌ای تلویزیون در حافظه جمعی ما ایرانی‌هاست.
هرجا خبری مهم و روایتی رسمی از سوی نهادهای مسئول بوده، هرجا که خبری حیاتی برای مردم ایران در بین بوده، صدای حیاتی و قدرت او در اجرای خبر توانسته به گوش مخاطب تلویزیون بنشیند و آن را به ثبت برساند. او در بزنگاه فعالیت حرفه‌ای‌اش با اعلام خبر تلخ و سوگوارانه رحلت رهبر کبیر انقلاب، به حافظه ایرانی‌ها راه یافت و این حافظه اکنون با فعالیت بیش از دودهه‌ای او در اخبار پربیننده تلویزیون عجین شده است. صدای او، اگرچه یادآور جدیت و رسمی‌بودن اخباری است که از منابع دولتی و حکومتی منتشر شده‌اند، اما فارغ از آن، مردم او را در طول این سال‌ها به‌خاطر بی‌حاشیگی و متانتی که خارج از صندلی گوینده اخبار داشته، دوست داشته و دارند.
با این‌همه، نام او در فقدان نام‌های گویندگان اخباری که در طول این سال‌ها بادلیل و بی‌دلیل، در میان جعبه جادو گم شده‌اند، خواسته یا ناخواسته، خاطره همه آنها را یکجا برای نسل‌های بعد به ارمغان می‌آورد. محمدرضا حیاتی به گفته خودش ناملایمات و فرازونشیب‌های بسیاری را در کارش تجربه کرده و لحظات پرالتهاب بسیاری بر او گذشته است. با او درباره گذشته و این‌روزهایش به گفت‌وگو نشستیم.
