روزگار سخت زندگی‌کردن بهلول‌وار

اجرای نمایش «نوکر شیطان» نوشته رسول بانگین که شباهت غریبی به شیوه و سبک نوشتاری اسماعیل خلج دارد و در قهوه‌خانه و با زبان ته‌شهری در جریان است جذبم کرد که چرا باید این همه سال از این نمونه‌های بارز و در واقع پارادایم و الگو‌های ایرانی پرهیز و چه‌بسا غفلت شده‌است؟!