فارسی، زبانی حسود است!

فرهنگ، جامعه و مردم ایران زمین به گونه‌ای با شعر عجین شده که شعر به امری ضروری در زیست اجتماعی‌-‌فرهنگی‌شان تبدیل شده است. حتی شاید به‌صراحت بتوان گفت مانند هوا، آب و نان، شعر یکی از عناصر حیاتی ما ایرانی‌ها به شمار می‌آید. سوای این مسأله و تعلق روح و گره خوردگی ایرانیان به شعر، از زمان تولد کلمه و تبدیل شدنش به شعر در ایران زمین، شعر به عنوان یکی از ابزار‌های اصلی انتقال فرهنگ هر دوره از تاریخ ایران محسوب می‌شود و خود به تنهایی در تمام دوران رسانه‌ای اصیل، بدیع و بلیغ بوده است.