جشنواره‌ی سی و یکم برای “بهاره کیان افشار” متفاوت از از حشنواره‌های گذشته است. او با حضور در دو فیلم «گناهکاران» و «هیچ‌کجا هیچ‌کس»آن هم در اولین روز جشنواره برای اولین بار بازی خودش را روی پرده سینما دیده است. آن هم وقتی که همزمان جمعه شب‌ها در سریال «کلاه پهلوی» پخش اولین مجموعه تلویزیونی‌اش را تجربه می‌کند.
گفت‌وگوی سینمانگار را با بهاره کیان‌افشار از چهره‌های ثابت این روزهای جشنواره می‌خوانید:
اولین کار شما «کلاه پهلوی» بود. بازیگری را از چه زمان و چگونه شروع کردید؟
من اگر بخواهم بگویم بازیگری را از کی شروع کرده ام باید بگویم از دبستان. تمام تئاترهای مدرسه را می‌نوشتم، راه می‌انداختم و خودم کارگردانی و بازیگری می‌کردم. دبستان و راهنمایی اوج شکوفایی(!) بازیگری من بود. البته این فعالیت در دبیرستان کم‌تر شد چون به خاطر درس به شدت با مسئله بازیگری من از طرف خانواده مخالفت می‌‌شد. رشته تحصیلی من هم مهندسی است و ربطی به بازیگری ندارد.
اما بازی در «کلاه پهلوی» هم از آنجایی که دوستان می‌دانستند من به بازیگری خیلی علاقه‌مند هستم پیش آمد. از زمانی که من برای «کلاه پهلوی» قرارداد بستم تا وقتی که فیلمبرداری شروع شد حدود یک سال و نیم زمان برد که من در این فاصله سعی کردم زیاد فیلم ببینم، زیاد کتاب بخوانم و با گروه تئاتر خانم حاجیان حدود هفت ماه دوره دیدم. در طول زمان فیلمبرداری هم که اقای دری برای هدایت و راهنمایی من و تک تک دوستان زحمت زیادی کشیدند.
پروسه‌ی فیلمبرداری «کلاه پهلوی» طولانی بود و وقفه‌هایی که بین آن می‌افتاد فرصت بیشتری برای تمرین و مطالعه به من می‌داد تا به اصلاح خودم بپردازم. البته چون عملا خروجی از آن کار نمی‌دیدم نمی‌توانستم نظرات مثبت و منفی را راجع به بازی خودم بشنوم. من فکر می‌کنم بازیگر وقتی خودش کارش را می‌بیند بهتر می‌تواند کارش را اصلاح و نظرات دیگران را اعمال کند.
چه تفاوت‌هایی را بین سینما و تلویزیون چه هنگام بازی در این کارها و چه وقتی که کارهایتان را می‌دیدید، حس کردید؟
خیلی نمی‌توانم از تفاوتشان بگویم چون ساختار «کلاه پهلوی» خیلی شبیه سینما بود. چه دوربین فیلمبرداری‌اش که ۳۵ میلیمتری بود، چه عوامل حرفه‌ای که همگی آن‌ها سابقه‌های خوبی در سینما دارند. در مورد نوع بازی هم من هنوز به بینش و تخصصی که بتوانم تفاوت این دو را درک کنم نرسیدم و به عنوان یک بازیگر فقط سعی می‌کردم نقش را خوب درک کنم و اجرای درستی از آن داشته باشم.
به هرحال کار در هر دو مدیوم را تجربه کردید.
بله اما من تفاوتش را نفهمیدم. من همان کاری را که برای سریال تلویزیونی کردم برای سینما هم کردم.
در اولین روز جشنواره دو کار داشتید و به این شکل در سینما شناخته شدید. چه بازخوردی از کارتان دریافت کردید؟
البته این در واقع دومین و سومین حضور سینمایی من بود. پیش از این در فیلم «شیرین» آقای کیارستمی هم حضور کوتاهی داشتم که شاید حضور خیلی مهمی محسوب نشود.
بازخوردها به بازی من بهتر از حد انتظارم بود. من نمی‌خواستم هیچ قضاوتی در مورد کار خودم داشته باشم تا بتوانم قضاوت دیگران را ببینم. تنها کاری که از دست من بر می‌اید این است که موقع فیلمبرداری بهترین آنچه که می‌توانم را انجام دهم. در این چند روز دوستان و غریبه‌ها عموما اظهار لطف کرده‌اند و باید دید بازخوردهای عمومی‌تر چه خواهد بود.
برای دو فیلم «گناهکاران» و «هیچ‌کجا هیچ‌کس» در چه فاصله‌ی زمانی انتخاب شدید؟
این دو کار تقریبا هم زمان در حال کستینگ و پیش‌تولید بودند. تولید «گناهکاران» از۱۵ آبان تا ۱۵ دی‌ماه طول کشید. فیلمبرداری «هیچ‌کجا هیچ‌کس» هم از اول دی‌ماه تا آخر بهمن‌ماه سال گذشته بود و بازی من از«گناهکاران» تا «هیچ‌کجا هیچ‌کس» به فاصله‌ی یک روز از هم اتفاق افتاد.
در این فاصله‌ي کوتاه چطور برای بازی در این دونقش کاملا متفاوت آماده شدید؟
نقشی که در «گناهکاران» بازی می‌کردم برایم مشخصه‌های راحت‌تری برای اجرا کردن داشت. درگیری ذهنی من برای «هیچ‌کجا هیچ‌کس» خیلی بیشتر بود. دائم به آن فکر می‌کردم چون نقش عمیق‌تر و پیچیده‌تری بود و باید داستان را با خود می‌کشاند و روایت می‌کرد. در حالیکه در «گناهکاران» بیشتر سعی می‌کردم به شمایل، فرم بدن و صورت و نوع بیان دقت کنم و احساس نیاز به تغییرات عمیق درونی نمی‌کردم. «گناهکاران» را خیلی راحت‌تر درآوردم اما «هیچ‌کجا هیچ‌کس» از من انرژی و زمان خیلی زیادی گرفت. با این حال هر دو فیلم برای من اهمیت زیادی داشت.
پس از این دو فیلم پیشنهاد بازی در چه فیلم‌هایی را دارید؟
فکر می‌کنم الان کار زیادی در حال تولید یا پیش‌تولید نیست. یکی دو کار تئاتر به من پیشنهاد شده که با کمال میل
استقبال می‌کنم و یکی دو کار سینمایی که چه از طرف من و چه از طرف دوستان در حال بررسی است.
جشنواره چه تاثیری در انتخاب‌های شما گذاشته است؟
در انتخاب‌های من تاثیری ندارد. من باید بر اساس پیشنهادی که دریافت می‌کنم انتخاب کنم. بنابراین جشنواره هرچند فرصت‌های بیشتر و درواقع پیشنهاد‌های بیشتری را به سمت من می‌آورد ولی معیار و ملاک من را عوض نکرده و هر کار جدیدی را تنها بر اساس خصوصیات خود آن کار می‌سنجم.
این سوال را از این جهات می‌پرسم که ممکن است این تصور به وجود بیاید که شما فقط به خاطر چهره‌تان وارد سینما شده‌اید.
من بازیگر جدیدی محسوب نمی‌شوم که بخواهد چنین تصوری وجود داشته باشد. تقریبا هفت هشت سالی هست که در سینما حضور دارم. حداقل می‌توان گفت جدیدن کارهایم دیده شده.
اما دوستان سینمایی و تئاتری زیادی هستند که می‌دانند من هستم، کارم را می‌شناسند و با خود من آشنا هستند. این فقط باعث می‌شود گستره‌ی بیشتری از دوستان کار من را ببینند در غیر این صورت اتفاق جدیدی برای من نیفتاده.
از کارهایی که تا به حال در جشنواره دیده‌اید کدام را خیلی دوست داشتید؟
فیلم «حوض نقاشی» را به خاطر بازی‌های خوبش خیلی دوست داشتم.
از بین آن‌هایی که هنوز ندیده‌اید مشتاق دیدن چه فیلم‌هایی هستید؟
فیلم خانم درخشنده و فیلم آقای مهرجویی، فیلم اقای قرایی و شعیبی.
در مورد بازی‌ها و نامزدهای بازیگری چه پیش‌بینی‌ای دارید؟
امیدوارم داوری‌ها هرچه که هست عادلانه باشد. من فقط درمورد بازیگری زن می‌توانم بگویم در فیلم‌هایی که تا الان دیدم خانم بهرام و خانم جواهریان واقعا عالی بودند.
برچسب‌ها: بهاره کیان افشار