حرف هایی از زبان خود مریم حیدرزاده : من متولد ۲۹ آبان ۱۳۵۶ و ساکن تهران هستم .
از هشت سالگی شعر را شروع کردم .
تقریباً سه سال و نیم سن داشتم که عمل آب مروارید روی چشمم انجام شد .
سه نظر راجع به این عمل وجود داره .
یک سری از پزشک ها معتقد هستند که دستگاه های بیمارستان عفونی بوده و عصب چشم راست من از بین رفته و چشم چپ هم ضعیف شده .
یک سری هم این اشتباه رو می گذارند به حساب ناشی بودن و سهل انگاری پزشک .
به هر حال من می گذارم به حساب یک کلید طلایی که در تقدیر انسان وقتی نهفته باشه تمام اتفاقاتی که میافته به نظر من بهانه هست .
البته من خیلی از تصویرها رو یادمه یک عروسک دارم که مال دو سالگیم هست به اسم ” نینا ” که کاملاً اون رو یادمه و یک پلنگ صورتی … و عینک ذره بینی که خوشخبتانه دیگه نمی زنم !
و رنگها روهم بخصوص یادم میاد مخصوصأ رنگ سرخ .
من همیشه دسته گلهای عروس ها رو خراب می کردم و گل سرخ ها رو همیشه می چیدم !
بیشترین گل ها رو هم از دسته گل عروسی خالم چیدم که همین جا ازشون معذرت خواهی می کنم !
من نه تا کتاب منتشر شده دارم که دو تا از اونها نثر هست .
یکی رو سال ۱۳۸۰ منتشر کردم به اسم “نامه هایی که پاره کردم !
و یکی دیگه از اونها اردیبهشت سال جاری ( ۱۳۸۳ ) منتشر شد به نام ” نامه هایی که پاره کردی
برچسب‌ها: مریم حیدر زاده
موفق باشی خانم حیدر زاده