«ایران زمین» خط قرمز من است

مسعود بُربُر را جایی ندیدم مگر کتاب به دست یا در حال گفت‌وشنود درباره داستان. نمونه فردی که داستان‌نویسی را شأن و شاخصه خود می‌داند و تکلیفش با خودش روشن است. از روزی که کرونا آمد، جزو اولین نفراتی بود که راه را از میان محدودیت‌ها بازکرد و نگذاشت قرنطینه بر سر قرارهای ادبی سایه مرگ بیندازد؛ تا همین حالا که بیش از ۸۰۰ برنامه زنده داستان‌خوانی برگزار کرده و کارگاه و کلاس‌هایش درباره داستان و روایت همچنان به شکل غیرحضوری ادامه دارد. با این‌که به سختی می‌توان قراری میان برنامه روزانه‌اش‌ هماهنگ کرد اما با خوشرویی چند ساعت با ما به گفت‌وگو نشست.