لالایی‌ها ترانه‌های عامیانه و کهن ایرانی است که ریشه در فرهنگ و آداب و سنن اقوام گوناگون ما دارد و جزو ادبیات شفاهی و عامیانه محسوب می‌شود. در گوش کودکان هر گوشه از ایران، لالایی‌هایی که سینه به سینه از نسلی به نسل دیگر راه یافته، زمزمه می‌شود. لالایی‌ها نوای آهنگین و آرام‌بخش برای خواب کودکان است و از قدیمی‌ترین و رایج‌ترین نوع ترانه‌های عامیانه محسوب می‌شود و به دلیل این‌که در گذشته عمدتا دایه‌ها این لالایی‌ها را برای بچه‌ها می‌خواندند که اصطلاحا به این دایه‌ها یا حتی در گویش محلی به برخی مادران لـله گفته می‌شد، این خوانده‌ها، ترانه‌ها و آوازها احتمالا «لالایی» نام گرفته است. در این گزارش به اهمیت لالایی در فرهنگ ما و میزان اثرگذاری آن در شیوه‌های تربیتی و رفتاری کودکان خواهیم پرداخت.