یاد ۹۴ روز پیش به خیر. یاد آن آخرین روز بدون کرونا، آن روز که دستمان را هی نمی‌شستیم، ماسک نمی‌زدیم، در جیبمان الکل نداشتیم، دوستمان را در آغوش می‌گرفتیم و می‌خندیدیم و دست نشسته حتی برای هم لقمه می‌گرفتیم و اگر صدای عطسه و سرفه‌ای می‌آمد به صاحبش چشم‌غره نمی‌رفتیم و توی متروی شلوغ از سر و کول هم آویزان می‌شدیم بی‌ترس ویروس و وحشت مریضی. یادش به خیر.